Zalecenia Ministerstwa Rolnictwa Nowej Zelandii w sprawie znakowania opakowań oryginalnego miodu manuka
Rząd Nowej Zelandii w publikacji Interim Labelling Guide for Manuka Honey z 31 lipca 2014 r. określa zalecenia dla producentów na temat znakowania środka spożywczego, który może być nazywany miodem manuka.
Miodem manuka może być nazywany zarówno miód jednokwiatowy (tzn. pochodzący w całości lub głównie z Leptospermum Scoparium) lub miód wielokwiatowy, który powstaje na terenach, gdzie obok krzewów manuka rosną także inne rośliny.
Obowiązkowymi warunkami, które muszą być spełnione przez producentów, aby mogli stosować nazwę ‘miód manuka’ są:
- pozyskiwanie na terenach Nowej Zelandii z obszarów porośniętych krzewami manuka w czasie ich kwitnienia;
- pochodzenie z nektaru Leptospermum Scoparium.
Ponadto miód manuka powinien spełniać poniższe parametry fizykochemiczne i organoleptyczne:
- kolor – powyżej 62mm pfund;
- przewodność właściwa – 347-867 μS/cm;
- smak – swoisty; mineralny, lekko gorzki;
- aromat – swoisty i intensywny; ziemisty, wrzosowy;
- obecność pyłków z krzewu manuka;
- obecność dihydroacetonu (DHA) i methylglyoxalu (MGO).
Dihydroksyaceton (DHA) to związek chemiczny występujący w nektarze kwiatów manuka, który w wyniku przemian biochemicznych przekształca się w methylglyoxal. Do przekształcenia DHA w MGO dochodzi głównie podczas procesu dojrzewania miodu, jednak proces rozpoczyna się już w organizmie pszczoły i podczas transportu nektaru do ula.